عسَی أَن تَکْرَهُوا شَیْئاً وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَی أَن تُحِبُّوا
شَیْئاً وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ 216 بقره
چه بسا از چیزی ناخشنودید، و آن برای شما خوب است؛
و چه بسا چیزی را دوست می دارید و آن برای شما بد
است. و خدا می داند.
«کُره» به مشقّتی که انسان از درون خود احساس کند،
مانند ترس از جنگ. و «کَره» به مشقتی که از خارج به انسان
تحمیل شود.
ظاهر کرونا، این ویروس منحوس، با وجود اینکه جان بسیاری
را گرفت و تَن ها را رنجور ساخت و بسیاری از کار و کاسبی را
از رونق انداخت اما در باطن خود یک آثار شیرین و مثبتی دارد.
گویا در سبک زندگی مان یک اشتباهاتی هست که ملکه شده
و با تذکر خیر خواهان قابل تصحیح نیست و نیاز به یک ویروس
ریز است تا شاید ما را از خواب بیدار کند و این رویه را تغییر دهیم .
کرونا بسان فرستاده‌ای از غیب آمد و سبکِ بسیار بد زندگی‌مان
را در برخی موضوعات به خوبی و با قدرتِ نرم عوض کرد.
خرج‌های گزاف و رسم‌های کمرشکن به ویژه در ازدواج، نفَس همه
را گرفته بود و کسی هم توان تغییر آن را نداشت.
کرونا آمد و کار صد ساله را یک ماهه حل کرد. دیدیم که بی آن
هزینه‌های هنگفتِ اجباریِ هم می‌توان دو جوانِ در انتظار ازدواج
را به خانه بخت فرستاد. در مورد عزا و آداب معاشرت و ...دوباره به
سبک اسلامی برگردیم.
از آثار اخلاقی آن می توان به این نکته اشاره کرد که زندگی به یک
ویروس بند است، ارزش این همه حرص و جوش را ندارد.
و یا در خانه ماندن مگر ضرورت برای خانم ها و عدم استفاده از رژ و ...
از طرفی باعث شد تا ما در آزمون و امتحانی قرار بگیریم و وجوه دیگر
خواهی ما به محک گذاشته شود. با بخشیدن و دستگیری و کمک
به دیگران می‌توانیم وجه انسانی خود را غنایی دوباره ببخشیم
و مهرورزی را با آنان قسمت کنیم.
